Vertrekpunt: Chalet du Barrage, Walk 96, Verviers
Afstand: 5,9 km
Toegankelijkheid: Niet geschikt voor buggy’s en rolstoelen
Vandaag kozen we voor een avontuurlijke route, wellicht niet de meest voor de hand liggende keuze om onze nieuwe wandeluitrusting te testen, maar het was absoluut de moeite waard. Ondanks natte schoenen en een onverwachte beklimming, hebben we ons prima vermaakt en geen blaren gekregen.
We begonnen onze wandeling bij de aangegeven parkeerplaats, trokken onze wandelschoenen aan en zetten koers. Het pad leidde ons al snel naar beneden, waar we een smal weggetje insloegen en over een charmant bruggetje kwamen. Hier begon de eerste lichte klim langs een smal pad.
Na een korte klim bereikten we het grote meer van Robertville en de indrukwekkende stuwdam. Vanaf de top van de dam hadden we een prachtig uitzicht: aan de ene kant een laag waterpeil en aan de andere kant een idyllisch meer met een pittoresk huisje aan de oever. De eenvoud en schoonheid van het landschap waren adembenemend.
Onze tocht vervolgde over de stuwdam en weer het bos in, waar we begonnen aan een pittige afdaling vol boomwortels. Onze jongste wilde zelfs vastgemaakt worden aan ons voor extra veiligheid tijdens de steile stukken. Het was een uitdagende, maar prachtige afdaling.
Beneden aangekomen, moesten we een kabbelend beekje oversteken, waarna de volgende klim begon. De kinderen vonden onderweg een boom die perfect fungeerde als stoel in hun verbeelding. Verderop stonden ze op een boomstronk om over de vallei te kijken en rustten we op een andere boom met uitzicht op een kasteel. Ook een grote rots bood de perfecte plek voor een korte pauze en uitzicht over de andere kant van de rots.
Onze lunchpauze hielden we op een rots, waar we genoten van onze picknick in de natuur. Na het eten daalden we verder af en passeerden we een bergbeekje waar de kinderen van het frisse water proefden. Bij de rivier onderaan de berg namen we even de tijd voor wat foto’s. Ondanks onze waarschuwingen aan de kinderen om niet in het water te vallen, was ik degene die tot mijn knieën in het water stond. Na een korte pauze om mijn schoenen en sokken uit te wringen, vervolgden we onze weg met natte voeten.
Nu begon het zwaarste deel van de route: de steile klim uit de vallei. De kinderen klauterden soms op handen en voeten naar boven. We namen regelmatig pauzes om op adem te komen en te genieten van het schitterende uitzicht.
Eenmaal boven hoefden we nog maar een klein stukje over een breed pad te lopen om terug bij de auto te komen. Ondanks de uitdagingen was het een prachtige wandeling vol avonturen en mooie herinneringen.
Veel wandelplezier!
Liesbeth
